spiti moy spitaki moy

Μοναδική η θέα!!!!!!!

 

Καλή σου μέρα γλάρε μου
και πάλι εδώ σε βρίσκω
το σπίτι μου και σπίτι σου
είσαι πια συγγενής μου.                 

Γλαρόνι μου κάτσε εδώ
να σε πληροφορήσω
ξανά από τον τόπο μου
δεν πρόκειται να φύγω

Μαζί θα τα περνάμε πια
χειμώνες καλοκαίρια
μαζί θα κουβεντιάζουμε
με ζέστες μ αγριοκαίρια

Εσύ βουτάς στη θάλασσα
κι εγώ θα σε προσμένω
θα είσαι το δελφινάκι μου
αφού δεν θα το βλέπω

Οι δυό μας θα μιλάμε πια
για τα καμώματα του
για όλες του της σκανταλιές
τα....κατορθώματα του

Σου είπα από πέρσυ
θέλω να με προσμένεις
κι εσύ εδώ ευρίσκεσαι
λες και καταλαβαίνεις!!!!!!

 ΡΗΝΟΥΛΑ

ΤΟ ΕΞΟΧΙΚΟ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΓΚΑΔΙ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΕΙ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ κ.. ΓΙΑΝΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΡΙΛΙΑ ΤΗ ΠΛΑΓΙΑΣΤΗ ΠΟΥ ΑΝ ΕΙΧΕ ΣΤΟΜΑ ΘΑ ΕΙΧΕ ΝΑ ΔΙΗΓΗΘΕΙ ΤΟΣΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΟΣΑ.
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΟΜΟΡΦΕΣ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΑΣ ΣΤΑ ΒΡΑΧΑΚΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΦΥΚΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΗ ΦΕΓΓΑΡΑΔΑ!!!!!!!!!!!! 
ΜΟΝΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ, Η ΡΗΝΟΥΛΑ Η ΠΕΡΣΑ Ο ΣΤΑΘΗΣ ΚΑΙ Η ΜΠΕΜΠΑ (ΜΥΡΣΙΝΗ), ΗΤΑΝ Η ΠΙΟ ΜΙΚΡΟΥΛΑ ΤΟΤΕ, ΓΕΜΙΖΑΝ ΤΗΝ ΑΜΜΟΥΔΙΑ.
ΑΠΕΝΑΤΙ ΤΟΥΣ ΗΤΑΝ ΑΛΛΗ ΦΑΜΊΛΙΑ ΨΑΡΑΔΩΝ ΠΟΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ.
ΗΤΑΝ ΚΑΙ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΞΑΔΕΛΦΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΓΕΙΤΟΝΑΣ ΜΟΥ ΠΑΛΙΚΑΡΑΚΙ ΤΟΤΕ ΜΟΛΙΣ ΕΙΧΕ ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ. ΚΙ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΕΝΑ ΓΥΡΩ.
ΤΑ ΚΑΒΟΥΡΙΑ ΑΚΟΜΑ ΘΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΤΟ ΚΥΝΗΓΗΤΌ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΚΑΝΑΜΕ ΤΑ ΦΥΚΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΙΑ ΕΚΕΙ ΣΤΗ ΓΩΝΙΑ ΣΤΗ ΠΛΑΤΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ,  ΕΚΕΙ ΚΑΝΑΜΕ "ΜΠΟΥΡΤΣΕΛΕΣ" (ΤΟΥΜΠΕΣ) Η ΑΓΡΙΛΙΑ ΟΜΩΣ Η ΚΑΜΠΟΥΡΙΑΣΤΗ ΣΤΟΝ ΑΗ ΣΑΒΒΑ ΕΚΕΙ ΣΤΕΚΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΚΙ ΑΛΕΣ ΓΕΝΙΕΣ ΝΑ ΔΕΙ. ΣΤΟΝ ΙΣΚΙΟ ΤΗΣ.
ΚΑΘΕ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΗΤΑΝ Η ΣΧΟΛΙΚΗ ΜΑΣ ΕΚΔΡΟΜΗ ΕΚΕΙ.
ΠΛΕΚΑΜΕ ΤΑ ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΚΙΤΡΙΝΕΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΕΣ ΠΟΥ ΤΙΣ ΜΑΖΕΥΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟ "ΚΑΒΟ" . ΤΟ ΚΤΗΜΑ ΤΟΥ κ. ΧΑΛΑΥΤΗ ΗΤΑΝ Ο ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ ΜΑΣ!!!!!!!! 
ΤΑ ΜΕΣΗΜΕΡΙΑ ΣΚΑΡΦΑΛΩΜΕΝΟΙ ΕΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΣΥΚΕΣ ΣΥΝΟΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΑΝΕΒΕΙ ΠΙΟ ΨΗΛΑ, ΕΙΧΕ ΠΟΛΕΣ ΣΥΚΕΣ ΚΑΙ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΕΙΜΜΕΝΟ ΣΠΙΤΑΚΙ ΤΟΤΕ, ΕΚΕΙ "ΑΛΗΤΕΥΑ" ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΟΥ ΚΥΡ ΔΗΜΗΤΡΗ.. ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΗΤΑΝ ΚΑΙ Η ΧΡΙΣΑΝΘΟΥΛΑ (ΣΤΑΥΡΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ) ΜΕ ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΤΡΙΚΥΚΛΟ ΠΟΔΗΛΑΤΑΚΙ ΤΗΣ, ΠΟΥ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΗΓΑΙΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΚΑΡΦΑΛΩΣΩ ΚΙ ΕΓΩ ΛΙΓΟ, ΓΙΑΤΙ ΤΟΤΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ ΗΤΑΝ ΣΠΑΝΙΟ ΕΙΔΟΣ.. ΑΠΟ ΤΑ ΣΚΗΝΑ ΠΟΥ ΥΠΗΡΧΑΝ ΕΚΕΙ ΕΝΑ ΓΥΡΩ ΜΑΖΕΥΑΜΕ ΤΗ ΜΑΣΤΙΧΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΔΑΚΡΥ .

ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΟΧΙ ΞΕΧΑΣΜΕΝΑ
                                              ΡΗΝΟΥΛΑ

 

 

Γερνάω μαμά.

Δεν είμαι πια παιδί.

Και δεν χωράω πια να κρυφτώ.

Πουθενά κι από κανέναν.

Δεν κρύβομαι πια για να με βρούνε.

Δεν κρύβομαι όταν κάνω μια ζημιά.

Δεν κρύβομαι όταν φοβάμαι τον μπαμπούλα.

Ούτε έρχομαι πια το βράδυ στο κρεβάτι σας όταν φοβάμαι και όταν βλέπω εφιάλτες.

Κοιτάω τον μπαμπούλα κατάματα πια. Κι ας τον φοβάμαι.

Και πάω στο σαλόνι και ανοίγω τη τηλεόραση μέχρι να μου περάσει ο φόβος, και μέχρι να ξεχαστούν οι εφιάλτες που πια είναι περισσότεροι από τα όνειρα που κάνω.

Γερνάω μαμά.

Και δεν αλλάζω κάθε βδομάδα φίλες και παρέες.

Δεν βιάζομαι πια να θεωρήσω κάποιον φίλο και δεν γράφω πια στο θρανίο

Ίσως γιατί δεν έχω πια θρανίο, αλλά και να είχα δεν θα έγραφα πάνω του, αλλά στην καρδιά μου  για τους λίγους φίλους που με διάλεξαν και τους διάλεξα.

Γερνάω μαμά.

Και δεν έχω σχολείο αύριο, αλλά δουλειά. Και δεν μπορώ να πω πως «πονάει η κοιλίτσα μου», για να μην πάω. Μεγάλωσε η κοιλιά μου, δεν είναι πια «κοιλίτσα» βλέπεις , και πρέπει να πάω στη δουλειά. Για να έχω λεφτά, και να πληρώνω μόνη μου, όπως κάνουν οι μεγάλοι.

Γερνάω μαμά.

Και δεν πιστεύω πια σε παραμύθια.

Ούτε σε δράκους και πρίγκιπες.

Μην με ρωτήσεις αν πιστεύω στο «και εμείς καλύτερα», γιατί δεν το πιστεύω. Το ελπίζω.

Γερνάω μαμά